ik ga bijna naar bed en kijk in de spiegel
ik praat mezelf hardop toe
je mag er zijn
toch ben ik niet echt hier
ik voel geen badkamertegels onder mijn voeten
getoucheerd door het leven
zijn we altijd maar aan het wroeten
we lossen te veel op in gedachtes over wat voorbij is
we gaan te veel op in gedachtes over het verschiet
ik heb heimwee naar de plek waar ik nu sta
gewoon hier in huis op de beige vloer
ik kom er niet
eenmaal in bed val ik snel in slaap
ik droom dat ik zwerf
door solitaire bergen
plotseling stuit ik op een diepte
ik heb geen touw voor een brug
ik besluit me te laten kelderen
curieus naar het vele niets
ik val maar en val maar
en raak geboetseerd door de stilte
het verleden en de toekomst vloeien uit me weg
ik ben verwonderd zo zacht dat ik land
ik land zacht omdat ik land in het nu
ik word wakker en heb voelbaar iets geleerd
van het avontuur in mijn droom
want ik ben er
ik lig op mijn rug
met mijn benen iets uit elkaar
mijn ogen net boven het randje van de deken
voel ik mijn harde rustieke matras
ik ben er echt
ik ben volledig hier
in het nu