Het sneeuwt in de Friedrichstraße, in de stad die
opnieuw de stad van een continent is, haar
kogelgaten koestert van dodelijke oorlogen
zich toont aan straten vol zoekers en minnaars.
Het sneeuwt in de Friedrichstraße, in de stad waar
elke nieuwe oorlog wordt gewonnen met de
lichtheid van een vers, een violist op de hoek
en een meisje van fluweel.
Het sneeuwt in de Friedrichstraße, in de stad tussen
verleden en verlangen waar oorlogen niet bestaan
waar dansmariekes parades leiden waar wij gehuld
in bont de optocht door de straat zien trekken.
Het sneeuwt in de Friedrichstraße, in de stad waar
we ons scharen rond vuren van hout en briketten
oreren over lust en gewoel en gevechten over jou
Heidelotte over jou, over mijn nieuwe oorlog.
Het sneeuwt in de Friedrichstraße, in de stad waar we
eten en drinken aan tafels met damast en porselein
willen dansen onder kristallen kroonluchters waar het
warm is en wit en zacht als de sneeuw Heidelotte.