Aardbeien op brood, de radio aan en we gaan.
Huppelend over het zebrapad.
Ik mag alleen op het witte staan.
Wind door mijn haren en tas op mijn rug.
Zonder enige plannen voor het latere bestaan.
Met mijn eigen kluisje en eigen haakje.
Tas prop ik erin, en de jas ligt erop.
Vol energie loop ik naar binnen.
Ach, wat wil ik graag terug naar die tijden
Waar het enige belangrijke was
Of we in de pauze zonder jas naar buiten mochten gaan.
© Luna Gielens, 2024