“I have a dream!” heeft iedereen wel eens gehoord.
Een zin zo simpel en toch zo ijzersterk verwoord.
Een zin die toen veel teweegbracht.
Een visie nog niet eerder bedacht.
Bij miljarden levens is individualiteit maar schijn.
Kan ik dan wel zeggen dat deze ideeën van mij zijn?
Als een verhaal van Shakespeare gewaagd herschreven,
Terwijl het origineel met invloeden is doorweven.
Leg woorden in mijn mond, ik slik ze heel door.
Ik wijk van mijn pad en volg jouw dwaalspoor.
Ik herhaal het met trots alsof het de waarheid is.
Ik praat over gedachten alsof niemand ze ooit wist.
Maar ik luister naar de wind die anderen negeren.
In mijn stille zwijgen hoop ik iets nieuws te leren.
Want de wind spreekt in een taal die niemand kent,
Dus kan hij mij vertellen wat niemand erkend.
Misschien zijn al mijn ideeën door anderen verdraaid,
Maar ik weet dat ik straks oogst wat ik heb gezaaid.
Met een frisse blik en een beetje geluk.
Weet ik dat ik hier straks de vruchten van pluk.