Wat je ziet is een gezicht
Wat mist er toch aan dit gezicht ?
Waar zijn de ogen ?
Waar hebben die zich op gericht?
Wat beperkt hier toch het zicht?
Waar is de neus ?
Zo leeg dat is toch best een vreemde keus
Waar zijn de oren ?
Zonder is het best lastig om alles zo goed te horen
Waar is de mond ?
Is dat waarom ik niet de juiste woorden vond?
Waar zijn de armen ?
Die je dan kunnen verwarmen
Waar zijn de benen ?
Of mijn tenen ?
Dat vertelt het eerst nog niet.
Maar wat je er wel aan ziet is daaronder zit wel wat verdriet
Maar waardoor is dan dat verdriet ?
Dat is iets wat je daar niet ziet
Daar kom ik keer op keer niet uit
Niks dat nu ergens op duidt !
Daaronder is het nu wat grijs en vaag
Wat hou je achter? is de vraag
Ik kan er steeds net niet bij
Dan zit ik vast , vast in de klei.
Toch is er elke keer verdriet
Maar wat het is dat zie ik niet.