Dus, ik wil mezelf vernieuwen,
de natuur in trekken, of zoiets,
op zoek naar wat een mens niet kan missen -
zichzelf?
Grenzen zal ik opsporen en overschrijden,
hoogtes en laagtes zal ik trotseren
en als ik dan toch kom te wankelen
en in het water val, zal ik uit de druppels
herrijzen als een feniks uit zijn as.
Ik zal blijven lopen tot ik mij herinner
dat er afstanden zijn die niet in één
mensenleven te overbruggen vallen.
En als ik dan toch tussen twee bergen in
een echo van mezelf geworden ben,
zal ik naar huis wederkeren.
Tot ik vergeten ben wat ik alweer vond.
© Wannes De Craene, 2018