Ik draag jou om mijn voeten
Als een verkleedspel:
jij bent het ding en ik ben de ree
Ik knip je met scharen,
prik je met naalden,
strik je met veters, beter
dan vuilnis, denk ik,
wens ik
Maar wie zal het zeggen?
Misschien
ben ik een parasiet:
Ik buit je uit, gebruik
van binnenuit je huid
Leef in jouw lichaam
Sloop je. Schraap je leeg,
stuur je steegjes door en slijt je
stap voor stap
weg
Zeg, wat doen reeën met hun doden?
Ik ben vegan, meestal. (Surprise!)
Niet zo lang geleden vermeed ik
zelfs alles met een dierenprint
Wat zo’n dier daar nou van vindt...
Stel hè, dat jij opeens ziet
dat hij een foto van jou of mij
Ik was aan het eten, keek even opzij en FLITS,
hop, in de giftshop. What about consent
Nee, ik wil je stinkvoet niet
in een representatie van mijn hoofd, creep
En ook niet in mijn liefdevol gelooide huid
Weinig glorie tussen jouw tenen
Weinig eerbied
Weinig afstand
Weinig van dat stil en stijf respect
dat kerk en graf verstikt
Je huid wrijft zachtjes tegen de mijne
Ooit word ik ook een ding, alleen
in een kist of als een pot met as
Niemand zal mij dragen
Misschien
kan ik erom...?