Er is geen dag zonder de nacht.
Een balans tussen lengte en kracht.
Ze nemen een stap terug, creëren afstand.
Ze vloeien samen, vormen een kleurrijke band.
Een zachte kus, een fluisterend vaarwel.
Een brandende aanraking roder dan hel.
Korte momenten van gedeelde aanbidding.
Een eeuwigheid aan eenzame bewondering.
Het lange wachten, het tussentijdse gemis.
De belofte van een stille bekentenis.
In een eindeloze dag zal het licht je verblinden.
De eeuwige nacht zal je met duisternis verslinden.
Zonder een keuze blijf je steken in de schemering.
Geen schitterende sterrenhemel of licht flikkering.
Dus laat ze beide binnen en kijk ze aan.
Laat alles binnen en laat het weer gaan.
© Irza Loohuis, 2024