‘s Ochtends legde ik dijken, daarachter
land, bracht water, liet schepen varen,
bedacht vogels hoogvliegend in de lucht
klappend met hun vleugels.
’s Middags liet ik een vrouw haar rol
die ik schreef, uitgelicht en geregisseerd,
vlijde de bodem, bedekte de aarde met
riet waarin bestorven de lust en de dood.
Net voor de schemer maakten we
foto’s, filmden de plek tussen de dijken,
het riet en het spel, namen het geluid op
van de vogels en de wind.
Die avond werden we publiek, zagen
in het decor van de dag wat we
hadden gespeeld, geloofden in het
verhaal waarover we later zouden schrijven.
© Jan Grolleman, 2024