Mijn oma houdt zijn hoofd vast
en zegt zachtjes waar hij is
en dat het niet meer lang zal duren
Ze streelt zijn armen
en kust zijn gezicht
Zo teder is ze
als ze naar hem kijkt
zonder antwoord te krijgen
Ik voel zijn knokkels
als ik zijn hand voorzichtig neem
huid als geschept papier
met koffievlekken op
Hij doet even zijn ogen open
een beetje verward
en dan zijn ze weer dicht
maar in die seconde zag ik het
Dat hij ons niet vergat
dat we niet weg waren al die tijd
Nee, hij had ons
al zorgvuldig opgeborgen
met zijn wandelschoenen en een stevige frak
in een knapzak naast zijn bed
© FictionbyJo, 2024