soms is de ontwaking daar s’nachts
en duurt het even voordat je weet waar je bent
het zijn zeldzame momenten dat kalmte werkelijk eigen van ons maakt
de weg wordt altijd betegeld
wanneer de passage te eng lijkt om te doorkruisen
natuurlijke triomfantelijke aristocratie van angst
degradatie van een getormenteerde ziel zo helder zichtbaar
in de meest donkere fase van de nacht
annexatie van de route naar oppositie wijst zichtzelf de weg
niet altijd geallieerd met uzelf maar de erecode
de erecode weefde het embleem in ons borstvakje
gelouterde elitisme van de wil
te dominant voor haar eigen laarzen
als wakers van de lange nacht
begint het marcheren bij maanlicht
in het duister waar eenieder al jarenlang mee flirt
migratie van hoofd naar haart
het kompas weet altijd de weg
thuis is waar het hart is
dynamo van het vuur, antieke verlangens verwelken nooit
gaard van het hart waar de vrucht rijkelijk vloeit
exodus uit de misère een statistiek achter de schouders
delegatie van hoofd naar thuis
waar bergen de wolken krabben
gestaalde borstkas niet langer tralies van het embleem
waar bergen de vrijheid vertalen
op haar mooist als de nacht de ontwaking geboorte geeft
waar de weg altijd wordt betegeld
naar het tedere welzijn van ons hart
© Robin de Valk, 2018