U bent hier

Alles

Sarcastisch en verlegen is mijn verleden.

"Kijk me aan," zeg je gepikeerd en
trekt mijn kin naar je toe.
Ik weet wat je doet.
Je draagt me, redt me, voedt me en
laat me dan vallen.
Liefde verlamt me maar jij houdt me te been.

"Je weet dat ik zoiets nooit zal doen."
Weet ik dat?
Wist ik dat?

Bouwvallig, krakkemikkig, kramakkel.
Maar niet zoals nu,
ik wil dat je me kust.

© Lene, 2018