wee je gebeente voor de waarheid, de schreeuw die hart
en heilige huisjes doet verscheuren
wie conformeert niet aan de leugen van schone schijn
we lijmen de barsten liefst voor ze verschijnen
existentiële scherven zijn nu eenmaal zo scherp
waar kan ik mij zijn zonder glas in de voeten
maar altijd die bergen, die verzuurde benen, de blaren in mijn hoofd
mijn vakantiehobby voor de vertaalde oefening misschien
met het eenzame uitzicht op een bijna zelfde verte
met hopelijk beter weer
en je blijft lopen tot het water op is en dan was het genoeg
maar je stem is voor eeuwig en je bent gehoord!
© Erik Lange, 2023