U bent hier

Eurydice

Is het dan werkelijk verboden: pijn?
Of is het gewoon schandelijk om openlijk te lijden?
Dan mag schrijven dus ook niet meer.

De molensteen maalt maar door en door,
het graan, uiteengereten tot gruis,
tussen de dode kaken.

De eeuwige parade, de carnavalstoet zonder bestemming,
tot de schutter een trompet koopt.
Maar dan nog blijven gaan.

Rood warm vlees,
een weke maan als een verschrompelde badduim.

Op de bovenste verdieping kauwt,
herkauwt de motor.

Maar hier is het warm, hier bruist wijn.
In deze taxi is geen zitje meer vrij
voor meneer Angst.

© Mattijs Deraedt, 2012