De eerste jaren van ons trouwen?
Zo wilde wij het eeuwig houwen!
Een kuiltje, midden in het matras
Ik zelf met opgetrokken been
Mijn armen heerlijk om haar heen
Dat was de eerste vier, vijf jaar
O, wat beminden wij elkaar
Maar languit slapen trok ons aan
Zo kwam die kromming tot een eind
Het bed had plots een voeteneind
Zelf languit liggend heeft een mens
Ook in het bed zijn eigen grens
Aanvankelijk was het even wennen...
Denkbeeldig werd een streep getrokken
Voortaan bestond het bed uit brokken
Eén kant voor jou en een voor mij
“Draai je eens op je andere zij”
Of “hou eens op met dat bewegen”
Het kuiltje is allengs vergaan
Nu apartheid intree heeft gedaan
Wij pasten niet meer in elkaar
Ontrolden, twee stuks van één paar
Een ieder naar zijn eigen kant
Troost u, hoe vreemd dit alles schijnt
De liefde? Die bleef overeind
Alleen ontstond er, geen gezicht
Een ander nieuw soort evenwicht
Wij hebben lekker eigen kuil
En nu steekt zij de grens pas over
Als ik haar met mijn staf betover.