In de Waag waait feestruis vlaggen
steekt deftig op hoeden jacquetten
en haakt zich vast in vissen op ijs
het zomers meisjeswit met harde handen
tussen rood van najaar gesleuteld haast
zich weg in hutspot en haring op brood
de lucht sliert van herinnering
wat je weer slikt als die geur
de neus schampt in een walm nostalgie
door vroege ochtend breekt adem
de wasem beslaat het lemmet van het jonge
vissersmeisje dat je inlijft met haar oktoberogen
de gesteven jurk kraakt op de stenen
vloer stolt de melk in haar borsten
als ik de tepels naar mijn hand zet
het eerste bloed bevroren op de benen
oh wenende Maria het beeld
dat je najaagt in de Waag
© Frans Terken, 2002