U bent hier

Olijfgeheugen

Jij, vlijmscherp uitgelijnd
op giftig azuur, koppig
en verstard vormenspel,
amalgaam van molm,
versteende stof en zilver,
schenk mij van je vruchten
de bitterste,
opdat ik herinneren zou
hoe de strijd gestreden werd,

paarden waren er, weet ik nog,
besmeurd met bloed en slijk.

Het wordt me duidelijk,
stilaan: alles is een leugen,
er was geen tijd
vóór jouw tijd.

© Frédéric Leroy, 2004