U bent hier

Glijbaan

ik ben een kind in een caleidoscoop
mijn natte vacht kleeft teder aan mijn botten

ik sluit mijn ogen en word een vogel
mijn vleugels scheren langs het plastic

ik denk aan de grond van thuis en weet
daar geen giftige monnikskap, alle wortels
heeft vader dood gesneden
een stapel bloedende zielen in de tuin

daar komt het licht
mijn tenen raken als eerste het water
oeverloze armen
omsluiten het gat dat ik in de vlakte sla.

© Hester van Beers, 2017