Inspiratie

Inspiratie zoals de grote op aarde
Een zijn met hen, de fijnbesnaarde
Hoe de juiste woorden uit te zetten
Zonder dat het gedicht zal verpletten
Heb moeite met het begin, midden en eind
Wil dat men in dit simpele gedicht verdwijnt
zonder inzicht raak ik het gedicht anders kwijt
Hierdoor is het waarom ik pieker en lijd
Het vullen van de regel is mij niet vreemd
Maar het is het intern gevecht dat plaatsneemt
Welk woord komt eerst en is dat wel goed
En symboliseert deze zin de moed
Zoveel mogelijkheden en maar een gedicht
Jij, Pathos brengt me naar het eind naar het licht
Maar het blijft moeilijk om de passie vol te houden
Het is ook een weg van verharding en oerwouden
Een woord verkeerd en de hele tekst is ontkracht
Maar een woord juist en er ontstaat schoonheid en pracht
Zodat jij in woord wordt geëvenaard
Terwijl jij daar zit onder een boomgaard
Want hoe kan een lieflijk wezen zoveel schoonheid hebben
zelfs door een rimpel zal je schoonheid niet wegebben
En ik bedoel niet haar maar jou, mevrouw
Jij mooier dan de zomer ochtend dauw
Die dauw verdwijnt snel door de stijgende zon
jouw bekoring blijft zoals die ooit begon
En nooit zal een natuurverschijnsel dit evenaren
Want jouw schoonheid wordt alleen maar mooier met de jaren
En zolang er mensen zijn die kunnen lezen
Hoef jij voor de ouderdom ook niet te vrezen
En jouw schoonheid blijft door dit gedicht bestaan
Zo lang mensen leven zal jouw pracht nimmer vergaan