wij hebben niet voor een vlinderleven gekozen
ook niet voor de schorpioenen met hun giftige staarten omhoog
die onze vrouwen stiekem gingen bespringen -
we spreken nu als brullende hyena’s door elkaar heen
bekogelen elkaar met splinters en scherven van wat
we de waarheid noemen, we maken ons uit voor alles wat
stom en lelijk is en vrezen geboden alleen om verklikkers
het voorjaar versnelt richting de winter, onze polshorloges
weken in zweet, we schroeven de dop van de liefdesfles
af en toe los, pakken elkaars handen vast en draaien
in kringen met onze oogbollen glanzend als knikkers -
door zijn enkels gespijkerd beloofde hij dat hij terug zou
keren, het azuur verdunde zich toen tot bijna zwart
de laatste druppels bloed bloeiden in de vorm van frambozen
tot op het heden is hij niet teruggekeerd
voor velen zijn de stralen van zijn hoofdkrans verzwakt
hoeveel tijd hebben we nog?