U bent hier

Bootjes

Het is het begin van een nieuw jaar en nog steeds stroomt er zand uit opa.
Het waait alle kanten op, tegen duinen van herinnering waar het halt houdt.
Vaker niet dan wel. Zijn ziltige ogen speuren naar bootjes.

Opa speelt in zijn zandbak vraagt wie heeft de vormpjes afgepakt wat is een schelp
een schep een schop zodat ik een groot kasteel kan bouwen? Waar zijn mijn bootjes
wie leidt de zee om je weet toch hoe gek oma is op water maar bang

voor drijvende vissen? Het is het midden van een nieuw jaar en zand hoopt op
voorbij opa’s middel maar moeder zei toch tot aan je navel en niet verder?
Opa zo iel in het opkomende zand. Het is het einde

van een nieuw jaar kastelen stromen over vaker wel dan niet, verliezen
alle vorm, het zand komt tot aan zijn lippen knarst tussen zijn tanden
en opa zegt kijk daar aan de horizon daar zie je zijn mijn bootjes.

© Sonja C. de Bruijn, 2021