ik heb het erf geërfd
het reikt gespreid over kruin en
arm en dijend in twee benen
sleept netten mee mijn zeeën in
moeder vader kwamen samen of
in ieder geval de vader
zodat ik kon erven
her en der versmelten
streng lengende jaren leren dat
iedereen wel iets goeds in zich draagt
durven te vragen aan welke haak
dit kwam te hangen is er nooit echt van gekomen
ik ben ouder ook
adem diepe bedankjes
in zuchtvormen
bewater stoom
klaar om effen te erven
maai kauwend grassprieten
binnen voor buitenkant
zaai naast de
maden ook wat liefjes — zo
hebben de overledenen
achteraf een vooruitzien
nog niet zo gek
scherend langs de randjes
het begint al ergens op de lijken
je vermijdt natuurlijk liever
dat ze later over dat gazon van je
beginnen te zeiken
