Momenten
Kom zegt ze, stap in mijn wereld.
En een gezellige dikkerd
door ’t leven niet gespaard
wijst naar haar tuin.
'Hier bloeit alles bijna uit het niets'
en stapt, nu ze het nog kan,
langs bloemen en ‘t kruidenallegaartje
naar een schaduwrijke rustplaats.
Op een bankje in ’t groen genesteld
liggen enkele boeken.
Een steelse wind bespeelt de bladzijden
een gedicht dwarrelt neer.
Eentje van jou zegt ze.
Ergens helpt het me, doorheen het leven.
Mijmerend blikt ze naar geurende lavendel.
Genietend van haar wereld, wegdromend
bij een vlucht overvliegende ganzen in
d’ontluikende schemering.
En ik, ik glimlach.
© veenkoloniaaltje, 2018