Goede stilte ruist wat,
anders hoor je haar niet
in dat onophoudelijk nu,
een zee van tijdloosheid
een soort van behagen
totdat het woord behagen
valt
en niets ooit nog is
als voorheen. Alleen poëzie
kan de woordeloosheid
weer uitvinden
en zacht ruisen.
© Joris Denoo, 2002