gaan we weer naar huis
want de bodem van de put is de sterkste fundering
adoptie van het probleem wat om arrestatie vraagt
decadentie de klassieke sluwe schurk houdt maar zo lang stand
uittocht uit het drijfzand ontvouwt zich als rode loper
het lot is de erecode eervol gezind
de signatuur van inkt uit ogen verzilverd de twee handen die elkander vinden
het aandoenlijke geweten omarmt het zachtaardige hart
wat naar boven drijft kan niet tegen de natuur in
tedere liefde zal het verdriet nooit beërven en doorgeven
het scheidt zich van elkaar als twee wegen waarvan een is te aanbidden
verbasterde etniciteit verwelkomt de nieuwe oogst
dat de achilleshiel weer zal doen marcheren
de boeien blijven een antiek relikwie op de duistere bodem
waar liefde oneindig glimlachte naar de trouwe onverzettelijkheid
het licht blijft altijd branden langs het pad naar huis
© Robin de Valk, 2018