Kristallen lentebloem
Geëtst in een nacht van vrieskou
witte bloemen als breekbaar
kristal op het raam
van een verdwenen zomer
bevroren glinstertranen van wat
eens dauwdruppels waren
in het aangezicht van een lentebloem
de kracht van haar levenspad
door winter in ijzige greep gevat
het leven even vertraagt in tijd
bedekt met een sneeuwwit tapijt
rilt haar mooi maagdelijk gezicht
onder een diffuus avondlicht
doch ze kan en zal niet versagen
dra zal het zonlicht opnieuw
haar kelk met warmte behagen
haar mantel van ijs ontdooien
en haar als ontluikende bloem met
warme lentestralen bestrooien.
© veenkoloniaaltje, 2018