U bent hier

Waterval

Als water in striemende stromen
de kieren van ons bestaan
vult en we tot het besef komen
dat we er alleen voor staan.

Als vrijelijk sijpelen gutsen wordt
en onze twee levenloze handen
de scheuren, waar het uit stort,
niet meer dicht kunnen branden.

Ook dan, zullen we leven, klein,
in stilte, in het niets, de pijn,
gebroken, gehavend, ontworteld.

Want zoals de as van het vuur vertelt
en het water de drenkeling kwelt
zo zal op aarde niets voor eeuwig zijn.

© Jacques, 2021