Zo hard als de wind waait, zo snel gaan mijn gedachten
Ze waaien weg en zijn net zo koud
Ik sta op de brug, kijk uit over het water
Ik staar naar het gebouw, dat waakt over de straten
Ik denk telkens bij mezelf
Een brug is voor verbinding, het leidt over water
Heeft er dan niemand door, dat water is gevaarlijk
Zie je geen bewijs, zie je alleen jezelf
Het is kil hier boven, een tiental meters hoog
Het is vast ook koud daar beneden, maar ik wil niet meer terug
Ik spring en ik val maar het doet geen pijn
De landing des te meer, zou dit de hemel zijn
© Mandy Wintermans, 2019