Hij wilde geen slot-n horen
zo snijd je de woorden af
klanken moeten doorklinken
tot na de laatste syllabe
Hij zei mij te redden van mijn stem
die groots en meeslepend wilde spreken
mij genoegen zou leren nemen met een fluisterspel
Ik heb nooit iets anders getracht
dan te spreken zoals hij
het is geen daad
dat wordt of is het geweest
Hij sloeg mijn spreekstoel aan gort
en gebood me te gaan staan
op mijn tenen schoof hij me naar voren
Steeds weer duwde hij me neer
tot ik weg durfde gaan
en bleef
© Maarten Braams, 2019