weet je nog hoe
zware windstoten
ons tegen de borst
stuitten jij en ik
lotgenoten
daarna de sneeuw
met een dikke laag
de woorden en tranen
bedekten gelukkig
maar traag
warme zonnestralen
zachtjes strelend
ik accepteerde
de lente twijfelachtig
helend
en nu de zomer
dan vol overtuiging
heet intrede maakt
geef ik me bloot
en zing