Wie de waarheid beweert
mag de nieuwe kaarsen aansteken
eer dan het verdriet, veel is al verdwenen
als de tijd zich trager voltrekt
in de somming van de dagen.
Geen heeft ze gespaard of nagelaten
anders dan de uitwisbare tekens
op de foto's bewaard voor wie
haar te na en nader kwamen
klinkt alles hol in deze echokamer.
Ze stommelt door mijn dromen
ze is mijn bloed, anderen zijn al weggedragen
wie tot de laatste dageraad wacht
hoeft niet naar z'n kleren te zoeken
en naar een geest die nog te denken geeft.
Een halve leugen is nog steeds
geen halve waarheid, ik mag het leven
nooit meer als gegeven begrijpen
we wachten rustig het nieuws
in de vreemde warmte van april.
© Dick van Welzen, 2018