U bent hier

Paradox

De arme perfectionist
Ziet het als zijn plicht
Te streven naar iets niet bestaands:
Het perfecte gedicht

Ideeën worden uitgewerkt
En soms ziet hij het licht
Maar applaus is nooit eindeloos
Niet zelden klapt hij dicht

Het is dezelfde tegenstrijd
Waarvoor hij telkens zwicht
Die tamelijk meedogenloos
Hieraan ten grondslag ligt:

Hoe meer hij wilt creëren
Hoe meer hij het ontwricht
Elk woord dat het papier raakt
Ontneemt duizenden het zicht...

© Folkert Hopster, 2018