Het is niet dat ik nooit meer bang ben,
nooit meer somber, nooit meer leeg.
Het is meer dat ik leerde omgaan,
hoe ik met de golven mee beweeg.
Soms naar links, en soms naar rechts,
en soms zelfs kopje onder.
Soms eb en soms vloed,
met flink veel regen en gedonder.
Ik heb leren accepteren,
dat ik niet altijd blij hoef te zijn.
Dat somber er ook bij hoort,
en af en toe ook pijn.
Ik beweeg mee met de golven,
wat simpelweg het leven heet.
Veilig op mijn reddingsboei,
voor wanneer ik het zwemmen soms vergeet.
Ik voel me veilig in de stilte,
en veilig in de storm.
Het komt zoals het komt, en dat prima vinden,
dat scheelt enorm.
© Susan Schuitema, 2020