“Ik open mijn ogen…Ik ben blij! Ik herinner mij een zin die een wijs man ooit tegen me zei: “Verdriet is het ergste wat je kunt beleven, maar er zijn maar weinig mensen levenslang ongelukkig gebleven”.
Ik hoor de vogeltjes in de verte fluiten… ik voel me goed, ik wil naar buiten! Onverklaarbaar lacht het leven me weer met volle teugen toe. Ik was het kwijt, ik wist niet meer hoe…!
Terug denkend aan die zeer wijze man, die mij toen voorspelde: “Weet het leven heeft diepe groeven en dalen…maar heus: ‘Uiteindelijk zal je ‘hier’ je innerlijke kracht uit kunnen halen’”.
De wijze man heeft gelijk gehad. Verdriet zal nooit ‘helemaal’ verdwijnen, maar het een plaats ‘kunnen’ geven is één van de beste medicijnen”.
© Lucia , 2017