Ik ben geboren om Gelijk te hebben
Maar Gelijk wilde niet bij mij zijn
Anderen hadden Gelijk al
Dat deed mij heel veel pijn
Gelijk was van mij!
Gelijk maakte mij vrij!
Iedereen moest weten,
dat Gelijk mij toebehoort!
Dus ik ging volop in discussie
Zodat ik door iedereen werd gehoord
Maar niemand wilde luisteren
Gelijk was al van hen
Ik werd steeds bozer en gefrustreerder
Verhefden steeds meer mijn stem
Anderen gingen nog harder schreeuwen
Wat ik niet helemaal begreep
Waarom deden ze zo paniekerig?
Zo fake?
Zij hadden Gelijk toch al?
Ik moest en zou ‘m weer terug krijgen..
Misschien raakte ze zo in paniek,
omdat ze het toch zagen als een soort van bedreigen..
Maar ik bedoelde het helemaal niet verkeerd
Heb mij tegen ruzie altijd afgekeerd
Ik hield van alle mensen
Accepteerden ze ook helemaal
Dus waarom deden ze zo gemeen?
Het was een apart verhaal
Gelijk heb ik heel lang niet meer terug gezien
Of gekregen
Toch heb ik mijn strijd nooit opgegeven
en is Gelijk stiekem altijd een beetje bij mij gebleven
Ook heb ik hem wel eens weggegeven
Hij kiest voor een leven,
in polygamie
Ik moet er niet aan denken
Ik kan dat niet
Maar als ik onvoorwaardelijk van Gelijk wil houden,
Dan zal ik hem moeten delen
Zal mijn hart moeten helen
Zal ik moeten stoppen met mijn ego strelen,
Door met mijn Gelijk te pronken
Sinds ik mij hier bij heb neer gelegd
Kwamen er weer vonken
In onze liefde
Ik laat ‘m helemaal vrij
Gelijk hoort bij jou
en ook bij mij
Wij ZIJN Gelijk.