Behalve een blonde paardenstaart die uit haar petje stak
was ze geheel in het blauw gekleed.
Helblauwe handschoenen hield ze met wollen vingers wijd gespreid
toen ze klikklak de bevroren top van haar wereld betrad.
Met het gekletter van de ijzers begon ze een weg te vlechten
die zich ontwikkelde in een veld van krullen.
Zij gleed over het ijs en terwijl ze wentelde zeeg ze halverwege
door haar knieën en sprong de lucht in als een kraanvogel.
Passie tilde haar op en maakte perfecte draaien daar in de wind
voordat ze met gespreide armen op het ijs landde achteruit
schaatsend vanuit precies dat moment.
Ze lachte naar het meisje dat ze een paar seconden geleden was.
© Soledad, 2021