In kunst vinden mensen liefde
zonnebloemen, pareloren, door kwasten gekleurde ezelsoren
ze behoren tot de hoogste hemelvormen
en dan loopt alles in de soep
Vallen slangenleren voeten op de grond
verrotten passievruchten langzaam in je mond
Een doodse nasmaak, je kocht bloemen
voor nieuwe levenloze liefde
ze lachte, maar de bloemen durfde niet
Je gift haar chocolade toe en vraagt je af
hoe een laatkapitalistische melkbonbon jouw pure liefde
uit kan drukken in een hartendoosje
maar het lukte, en dronken slikten jullie
de gebleekte dromen van over overmorgen
Toen lag ze op het bed van de ander
ze streelde haar haren, gaf de laatste kus
Jaloers bleef je eenzaam achter,
alleen leven bracht je nog tot rust
Tegenin de menigte van gebroken mensen
vind je de eigen weg weer terug
en verdwaal je in de dodenmars
een leven lang gevlucht