Toen ik dit in een
- zoals alles van mij -
onafgemaakte novelle schreef
wist ik nog niet dat dit beeld
- haar beeld van schoonheid -
een vuur in mij had ontstoken
dat mijn leven zou verteren,
dat er voor zou zorgen dat ik ’s ochtends
als ik uit bed stap opeens besef dat
ik alleen besta uit ik;
dat als ik er niet meer ben
er niets van mij overblijft
hooguit wat geneuzel over liefde en dood
en de vage herinnering die
het nog geen week in de hoofden van mijn vrienden uithoudt.
© Jacques, 2021