Dag kleine spring in het veld
met je vrolijke grapjes
je olijke lachjes
mijn hartendief
ik vind je lief
had ik dat al verteld?
Je gezichtje verbergt verdriet
van gedachten die je kwellen
rare gedachten, gemene gedachten
die je niemand durft te vertellen
Lieve schat
weet je dat
die stemmetjes
onschuldig zijn?
je grootste angsten
vermommen zich
als duiveltjes van venijn
Helpt het misschien
ze als vlinders te zien
ben je dan minder bang
vlindertjes zijn zacht en broos
en leven niet zo lang
Dan laat je ze rustig komen
denkt: hé daar heb je ze weer
af en toe fladdert er een weg
op den duur zie je ze niet meer
Voelt je hoofdje al wat lichter?
leg het maar tegen me aan
dan vertel ik je een verhaaltje
voor het slapen gaan
© Elisabeth, 2017