U bent hier

Zwanenzang

Opiaat doordrenkte hersencellen.
Versterken hun grip
Loodzware oogleden
Sluiten in onbegrip.

Zo kan ik niet meer strijden.
Mijn vijand, ongeneselijk kwaad.
Genoeg!
Met het lijden.

Weg is de klank van het orkest.
Mijn baton lang geleden neergelegd.

Slepend opent het rode gordijn.
Onbewust neurie ik het refrein.

Mijn laatste repertoire komt aan bod.
Gestroopt van strijkers sta ik alleen.
Voor God.

© P Sonnemann, 2017