Wie weet wat de dagen ons nog brengen gaan
ongetwijfeld enkele zwoele zomeravonden
met jou en wijn, waarin we enkel met zijn tweeën zijn,
de hele wereld aankunnen, zij aan onze voeten ligt,
daar voor ons, naast de hond, op de vlonder
van ons zomerhuis.
Wie weet wat de dagen ons nog brengen gaan
ongetwijfeld enkele lichtloze nachten
met jou, na te veel wijn, waarin zelfs de maan volledig zwart zal zijn,
de hele wereld donker is, de zon onverwachts gedoofd is,
ver van ons vandaan, ver van onze hond, op de vlonder
van ons zomerhuis.
Wie weet of wij nog samen zijn
als de dagen lengen maar ook schaarser worden,
als de nachten langer worden dan de dagen
als de eindeloze nacht in zicht komt
voor ons allebei.
© Pascal Vernier, 2018