U bent hier

Vervuild

Zwijgend staar ik voor me uit
Zittend op een oud bevlekt matras
Mijn gezicht hard als gebeeldhouwd steen
Mijn mond een geluidsloze streep
Bloed druppelt gestaag langs mijn been

Donkere ogen kijken me dwingend aan
Een half opgebrande sigaret tussen gele tanden
De geur van whiskey dringt in mijn neus
Ik zie de rode lijntjes als spinrag op zijn wangen
Een wrange grijns, ik heb geen andere keus

De naald glijdt diep in zijn afgebonden arm
Pareltjes dansen op zijn voorhoofd
Glinsteren net zoals dauwdruppels op een blad
Een schittering weerkaatst snel in mijn ooghoek
Het lemmet is koud maar als een aal zo glad

Tegen niemand vertellen sist hij met venijnige stem
Hij kijkt me loerend aan, zijn ogen spuwen vuur
Ik knik, mij al te bewust van het dreigend gevaar
Ik trek mijn rok omlaag en mijn bloesje recht
Gelukkig was hij deze keer snel klaar.

© Phoenix Phaedra, 2018