ze had geluk gekend
intens geluk
nu is haar lot gekeerd
daarom maakt ze steeds
de fles open
de eerste slok
loopt in haar keel
je bent slachtoffer
van alles en nog wat
je slaapt tot in de middag
de dag loopt heus niet weg
toch zeg ik nu eens dit
en dan weer dat
maar er verandert niets
ik heb het over dromen
jij hebt het over slapen
ik zie het rond je ogen
het zwart dat achterblijft
daarom huilt
het kind in mij
ze slaapt tot in de middag
de dag loopt heus niet weg