Vandaag geen schrammen en splinters maar het sussende groen
van struiken van lila harten in plantenbakken. Vandaag is het
zevenblad geen onneembare vesting. Los woel ik de grond mijn
vingers zoeken wortels tasten langs hun vertakkingen graven
ze een voor een uit hou ze heel want achterblijvers zullen weer woekeren.
Vandaag gedreun in de verte van onderhoudswerkzaamheden
aan de brug. Hij is dicht. Geen mens kan het dorp in of uit.
Krijsende meeuwen vliegen hoog over laten niets vallen.
Mijn lieve moeder die me groot dacht toen ik klein was
klein hield toen ik groot was. Vandaag komt ze mijn brug niet over.
Bijziend wuif ik naar een bloemetjesjurk aan de overkant ze lacht
zwaait terug. Ook zij gedijt bij afstand mijn niet meer scherp zien.
Er is genoeg gewoekerd. Dag ma. Vandaag blijf ik erbuiten.