Misschien heb ik je nooit gekend
en dacht ik dat dat wel zo was
maar was het eigenlijk niet meer
dan een intens verlangen en het
ontkennen van geen betekenis te zijn
het obsessieve zoeken naar
wat er steeds ontbrak
gewoon in een gebaar dat niets
bijzonders had en toch door mij
vertaald werd in iets zo heel speciaals
besefte jij wel om jou heen
mijn kleine aanwezigheid die
in het voortgaan van de tijd
alleen nog maar miniemer kromp?
Ik wachtte in gestolde hoop
verspilde tevergeefs de jaren
waarin ik kind had kunnen zijn
en soms
soms weeklaagt even weer die pijn
van geen betekenis te zijn
© Ingrid E. Noppen, 2018