U bent hier

Splinter

Je dacht me warm te houden hé?
Je gaf me gouden kleren waarin je
me vast kon houden.
Dat koude metaal
smolt, net als mijn hart en mijn hoofd
en al mijn goudgelokte gedachten.
Naakt keek ik naar dat
loodzware chroom
De kots van je liefde op de grond.
En dacht nu lichter te kunnen lopen.
Maar toch.
Liggen hier overal scherven
en mijn naakte huid snijdt zich
Aan de scherpe randen van
een verloren boze droom
Dat was
Je splinterende schroom

© Linde Marie , 2020