U bent hier

Plein der mensheid

Op het plein der mensheid 
Beweegt zij zich langzaam voort 
Gelijk een marionet 
Met snijdende draden doorboort 
 
Onder zachte, gladde huid 
Een tikkende tijdbom 
Helse stemmen klinken luid 
Maar niemand kijkt om

Een orkaan
Woedt in haar 
Geen uitweg

Dan 
Uit de verte 
Een aanreikende hand

© Roselien Brondy, 2017