Overal waar je kijkt is het stil en verlaten
Wat is er toch met de wereld, met de samenleving?
Iedereen is in alle Staten!
Iedereen doet zijn eigen ding.
Machteloos kijk ik toe
Na al die jaren vechten, bleek de vrijheid van korte duur.
Maar ik ben nog steeds te moe
Het is niet hetzelfde, maar net zo zuur
De ijzige arm van paniek grijpt me bij mijn keel.
Het wordt me echt veel te veel!
Ik weet niet waar ik heen moet, ik weet niet wat te doen!
Het voelt alsof we allemaal onze tijd verdoen.
Een traan rolt over mijn wang.
Oh wat ben ik bang!
Bang dat ik weer terugga.
Terug naar die duisternis, of toch bijna!
© Felicia, 2022