op een dag werden we opnieuw wakker
we openden onze ogen en keken
naar het veld dat grauwgroen om ons heen lag
niemand wist waar we waren niemand
wist wat er gebeurd was waar
waren onze kinderen waar was
de gele bal die vroeger op ons scheen
het grauwgroene veld was koud en leeg
onze spieren voelden ook koud als killig tin
alsof we niet meer wisten hoe we lopen moesten
en of we hier wel of niet vandaan moesten gaan
op die nieuwe dag wilden we vergeten dat we
onze eieren eens invroren vergeten honger
en tijdsgeest roken doodsoorzaak nummer één
LinkedIn meetups netwerkborrels overhemden
gesorteerd op kleur in een kast
mensen huilden en zij schreeuwden
om de kinderen ook en om alle dingen
die niet vergeten bleken
mooie dromen mooie toekomst rijkdom
beschaving waar was zij wat was gebeurd
toen werd het eng stil
’s avonds keken we naar de vuurbal die
verderop achter een heuvel op de aarde lag
ze gaf nog steeds licht ze deed ons denken
aan vroeger ja al kon dat natuurlijk niet
op die nieuwe dag bleek al het oude weg
te zijn en mensen bleven huilen maar
anderen besloten elkaar in de ogen te kijken
ze besloten: we beginnen opnieuw dat zeiden ze
omdat je toch altijd ergens naartoe moet willen gaan
wij waren twee van hen
je kunt niet leven van warmte alleen
dus bouwden we huizen en dorpen en
de dorpen werden groot ze werden
manhaftig groot grijze gapende mensen
liepen met stenen af en aan over het pad
wij kenden elkaar niet
toch groetten we