Niets houdt mij meer uit de slaap vandaag,
Srebrenica, Rwanda en Mosul,
de aanslag op de Twin Towers, explosies in Kabul.
Ik herinner me nog vaag
hoeveel doden er waren. Toen kwam het dichterbij:
Breivik, de Bataclan, de redactie van Carlie Hebdo vermoord,
tramreizigers in Utrecht, ons leven werd wreed verstoord.
Ook die ontzetting ebt weg, tenminste zo gaat het bij mij.
Ooit stelde het iets voor, verdriet om Uncle Tom en Anne Frank,
woedend was ik als kind over Wounded Knee.
Amerika kreeg een nog meer negatieve klank,
ik las over het weigeren van de joden op de St. Louis.
Ik doe hetzelfde nu, als ik voor vluchtelingen bedank
bij een goed glas wijn en een puntje brie.
© Femmy ten Cate, 2019